Mijn vriend kreeg mij fanatiek aan het sporten

Anne-Marie Klaassen was bang dat haar diabetes haar kersverse vriend zou afschrikken. Niets bleek minder waar. ‘Bart leefde zich helemaal in en leerde mij juist mijn grenzen te verleggen.’

Als iemand met mij een weekendje weg gaat, leg ik altijd vooraf uit wat te doen als ik een hypo krijg. Dus toen ik een relatie kreeg met Bart, leerde ik hem glucagon te spuiten op een sinaasappel.

Mijn nieuwe vriend dacht meteen praktisch mee

Ik had al jaren geen langdurige relatie meer gehad en was eraan gewend alles zelf op te lossen. Ik maakte me best zorgen dat het een te zware belasting voor hem zou zijn. Diabetes is geen hobby, het blijft altijd. Voor mij is het een tweede natuur, maar voor hem was alles nieuw. Dat Bart meteen meeleefde en meedacht, was voor mij even wennen. Hij pakte het heel praktisch en positief op en ik merkte niet dat hij er last van had. Daardoor kon ik iets van mijn zelfstandigheid loslaten.

Mijn vriend stimuleert me juist nieuwe wegen in te slaan. Toen ik me ging verdiepen in koolhydraatarm eten, wilde hij graag meedoen. We lazen samen het boek ‘Bright Spots and Landmines’ van Adam Brown. Een aanrader. Ik vind het superlief dat hij nu brood eet van de Albert Heijn – dat brood lust ik namelijk niet.

Hij helpt mij grenzen verleggen

We zijn dat pad samen ingeslagen en dat werkt. En hij kreeg me fanatiek aan het sporten. Mijn familie verkeert nog steeds in shock dat ik nu elk weekend tochten maak met mijn racefiets. Ik heb in onze vakantie zelfs gedoken, maar dat doe ik niet meer. Zo lang onder water zonder pomp vond ik doodeng.

Het afgelopen jaar was voor mij echt het jaar van grenzen verleggen. Dankzij Bart.

Dit interview is eerder geplaatst in ledenmagazine Diabc.