Mijn zoon met diabetes woont bij mijn ouders

Monya Spijkhoven (50) is de moeder van Cody (14, diabetes type 1 en autisme). Vanwege haar onrustige werksituatie woont haar zoon sinds een jaar bij opa en oma in Brabant.

“Toen Cody nog bij mij thuis woonde, was het zo’n zware situatie dat niet alleen Cody maar ook zijn oudere zus en ikzelf eronder leden.

Regelmatig leven geeft rust

Door mijn werk als paardentrainer ben ik juist in ‘hobbytijd’ veel weg. Dat veroorzaakte veel stress, zeker toen Cody vastliep op de middelbare school en thuis kwam te zitten. Nu Cody een regelmatig leven heeft, met ook weer meer mannen om zich heen, zoals mijn vader en mijn broer die veel met hem sporten, geeft me dat alleen maar rust. Niet iedereen kan begrip opbrengen voor mijn keuze. Mensen verwijten me soms dat ik geen goede moeder ben. Eerlijk gezegd trek ik me daar weinig van aan. Ik doe dit juist vanuit mijn liefde als moeder.

Anderen vragen me ook vaak waarom ik niet naar Brabant verhuis, maar dat kan ik mijn dochter niet aandoen, die juist in Noord-Holland haar vrienden en sociale leven heeft. Nu Cody bij mijn ouders woont, hebben mijn zoon en dochter weer beter contact met elkaar, dus dat is fijn. Het ingewikkeldste van de huidige situatie is om iedereen bij elkaar te krijgen met die afstand van 150 kilometer ertussen.

Ik doe dit vanuit liefde als moeder

Over de relatie met mijn ouders kan ik alleen maar zeggen dat onze band extra is verstevigd. We zeggen alles openhartig tegen elkaar en als iets niet lekker loopt, bespreken we dat gelijk. Ik ben erg gelukkig met de situatie en vind het fantastisch dat dit kan. Zeker ook omdat ze best op leeftijd zijn. Daarom houd ik hun gezondheid goed in de gaten. Mocht ik merken dat zij eronder lijden, dan gaan we gelijk om de tafel om een nieuw plan te trekken. Maar voorlopig varen alle partijen er wel bij.”

Dit interview is eerder geplaatst in het ledenmagazine Diabc.