Baf, daar lag ik

Zonder enig voorteken kreeg Jacques op één dag twee hartstilstanden. Hij zoekt nog steeds naar antwoord op de vraag: ‘Hoe kon dat nou gebeuren, terwijl al mijn waarden goed waren?’

“Iedere keer wanneer ik op controle kwam bij mijn diabetesverpleegkundige kreeg ik complimentjes. ‘Ga zo door, meneer Janssen’, hoorde ik almaar. Mijn HbA1c was prima in orde, net als mijn cholesterolwaarden en nierfunctie. Toch kreeg ik tijdens een familiedag, na een fijne wandeling in het park, een hartstilstand.

Angstige momenten

We waren net op het terras aangekomen en ik bestelde een biertje. Toen de ober het voor mijn neus zette, viel ik op de grond. Baf, daar lag ik. Gelukkig is mijn nicht arts en kon ze mij reanimeren en werd het hele circus opgestart met een ambulance. Die was nog niet gearriveerd of ik kreeg er nog een achteraan. Dat waren angstige momenten voor mijn familie.

In het ziekenhuis werd ik gekatheteriseerd en zijn de nodige verstoppingen verholpen in mijn aderen. Dat is nu ruim een half jaar geleden en hoewel het prima met mij en mijn opgefriste aderen gaat, zit het me toch dwars dat ik niet weet hoe dit nu toch kon gebeuren. Ik heb inmiddels met drie cardiologen gesproken en zij zeggen allemaal dat de signaalfunctie van de aderen achteruitgaat als je insuline gebruikt. Dat wist ik niet. En wanneer dat een bekend gegeven is, kan ik me voorstellen dat alle mensen die insuline gebruiken extra controles moeten krijgen van de vaten. Ook omdat de kans op hart- en vaatklachten groter is bij deze groep.

Onderzoek naar hartstilstanden

Het voorval blijft maar door mijn hoofd spoken, ik kan het lastig loslaten. Op zich is het natuurlijk een prachtige dood als je in een keer wegvalt, maar toch. Liever blijf ik nog wat langer. Om precies te weten wat er gebeurd is, doe ik nu mee aan een groot onderzoek naar hartstilstanden van het Amsterdam UMC: het ARREST-onderzoek. Dat is niet speciaal voor mensen met diabetes, maar ze willen uitvogelen waardoor hartstilstanden ontstaan. Wie weet vind ik daar antwoorden. Ik doe dat voor mijzelf, maar ook voor mijn zoon en kleinkinderen, want hartproblemen zitten bij ons in de familie.

Ondanks dat ik minder vitaal ben, probeer ik zoveel mogelijk te genieten van het leven. Ik heb nu ruim twintig jaar diabetes en kan er prima mee uit de voeten. Ik fiets graag door ons prachtige Rivierenland en werk als vrijwilliger op de buurtbus; alle praatjes met de mensen uit de buurt leiden lekker af. Verder ben ik actief voor Veilig Verkeer Nederland en neem ik verkeersexamens af op de basisschool. Dat soort dingen vind ik leuk om te doen, ‘t houdt een mens lekker bezig.

AED

Er veel over praten helpt mij ook, dan praat ik het een beetje van me af. Mensen in mijn omgeving weten inmiddels goed wat er met me is gebeurd. Onlangs is er een buurt AED-apparaat opgehangen, een draagbaar apparaat dat het hartritme kan herstellen bij een hartstilstand. Mijn buurman weet goed hoe hij ermee om moet gaan en is al eens in actie gekomen. Gelukkig niet bij mij, ik heb die AED hopelijk niet nodig.”