Ik stond tegenover 160 jaar diabetes

Gerrit en Jaap (beide 80) raakten bevriend tijdens een DVN-kinderkamp in de jaren vijftig. Daar haalden ze kattenkwaad uit en leerden ze meer over hun diabetes. Na ruim 65 jaar ontmoetten ze elkaar weer, en DVN-trainer Jeroen Doorenbos was erbij.

Er zijn van die mensen die je heel graag een keer zou willen ontmoeten om van te leren. Meestal blijft dat bij een wens, maar héél af en toe…

160 jaar diabetes

Ik ontmoette Jaap en Gerrit tijdens de lunch waar ze elkaar voor het eerst sinds het DVN-kinderkamp in de jaren vijftig weer zagen. En zo stond ik ineens tegenover een slordige 160 jaar diabetes. Ik had van tevoren al ingecalculeerd dat ik met allerlei gebreken te maken zou krijgen: ouderdom komt met gebreken en diabetes ook, dus dat kon natuurlijk niet anders. Of toch! Beide mannen waren bijzonder actief en liepen op verzoek van de fotograaf voor ledenmagazine Diabc een keer of zes een steile heuvel op en weer af.

Strak aan de regels?

Ook ging ik er vanuit dat iemand die al 80 jaar diabetes heeft zich wel heel strak aan de regels van diabetes zou houden. Welnee! Tijdens de lunch biechtte de één op dat hij nooit koolhydraten telde. De ander deed dat wel, maar duwde zijn injectienaald door zijn kleding heen omdat dit volgens hem veel makkelijker was. Het “niet geheel therapietrouw” zijn hoeft dus niet altijd consequenties te hebben: reeds op zeer jonge leeftijd werden er tijdens de (bijzonder strenge) vakantiekampen van DVN (dat toen “De Nedelandsche vereeniging voor suikerzieken” heette) stiekem gebakjes gehaald bij de bakker in Bosch en Duin.

Ik vond het een eer om met deze veteranen ervaringen uit te wisselen. Bijzonder om getuige te zijn van deze ontmoeting na 65 jaar en te zien dat ze de draad bijna als vanouds weer oppakten. Na dit lotgenotencontact had ik het gevoel dat oud worden met diabetes samenhangt met hoe je de ziekte een plek geeft. Prachtig….

Het verhaal van Jaap en Gerrit lees je in Diabc nummer 5, oktober 2020