‘Ik kan hier mijn ambities kwijt’
Anne-Marie Klaassen (34) is één van de jongste leden van de ALV voor de regio Rotterdam. ‘Het is leuk om te zien hoe een vereniging werkt.’
“Als ALV-lid heb je invloed op het beleid van DVN. Soms scherpen we de plannen aan. Neem de doelstelling van het bestuur om meer leden te werven. In de ALV is die doelstelling concreet gemaakt. Hoeveel leden? Welke acties zijn gepland om dat doel te bereiken? Zo kan je aan het eind van een jaar evalueren op basis van meetbare data. Een idee uit de ALV was om tussentijdse rapportages te maken, zodat we op de hoogte zijn van de voortgang.
Zo lang ik diabetes heb - bijna vierentwintig jaar - ben ik lid van DVN. Met veel mensen in Diabc, 60-plussers met diabetes type 2, kon ik me niet identificeren. Dat wilde ik graag anders zien. Die wens gecombineerd met het plan om vrijwilligerswerk te doen na mijn studie zorgden ervoor dat ik me in 2013 verkiesbaar stelde. In de ALV kan ik twee ambities kwijt: aandacht vragen voor jongeren met diabetes type 1 en vrijwilligerswerk.
Worstelen met acceptatie
Ik was tien jaar toen ik de diagnose diabetes type 1 kreeg. Na een huwelijksfeest van mijn opa en oma, waarin ik enorm veel zoetigheid had gehad, kon ik de volgende dag niet meer praten zonder tussendoor een paar slokken water te drinken. Toen mijn moeder dat aan de huisarts vertelde, wist hij eindelijk wat mij mankeerde. De vingerprik leverde een waarde op van 29.
Het besef dat ik worstelde met de acceptatie van een chronische ziekte, kwam pas toen ik studeerde. Een psycholoog legde me uit dat emoties een soort boemerang zijn die je steeds van je af kunt gooien, totdat ze je een keer keihard raken. Dan moet je er iets mee.
Het is jammer dat ik altijd drie stappen vooruit moet denken. Spontaan veertig kilometer fietsen, kan niet. Dat het nooit meer over gaat hoe je ook je best doet, is hard. Maar naderhand bracht het rust. Dit is wie ik ben, en diabetes hoort bij mij.
Ervaringen uitwisselen
Als ik de diabetes niet had geaccepteerd, had ik nooit vrijwilliger kunnen worden. Het zien van mensen met complicaties is confronterend en voelt als je voorland. Aan de andere kant is het fijn om uit te wisselen met mensen die met dezelfde dingen worstelen. Ook vind ik het interessant om te ervaren hoe een vereniging werkt. Zonder vrijwilligers zou de vereniging niet kunnen bestaan.
Binnen de ALV maak ik me sterk voor meer bewustzijn over de verschillende soorten diabetes. In de media wordt alles over één kam geschoren. Het ergert me als het gaat over ‘suikerziekte’; een woord dat de complexiteit van deze ziekte geen recht doet.
Mijn doel is het om helder voor het voetlicht brengen wat diabetes type 1 is zonder als zielige patiënt te worden gezien. Ook zet ik mij in voor meer gelijkheid. Als je diabetes hebt, is je rijbewijs maar vijf jaar geldig in plaats van tien jaar. Verzekeraars gaan ervan uit dat ik tien jaar eerder overlijd dan gemiddeld en daarom moet ik meer premie betalen. Het lijkt mij wel zo eerlijk dat ik dan ook tien jaar eerder met pensioen mag.”
Van 19 t/m 30 april zijn de ALV-verkiezingen. Lees alles over de ALV
Dit artikel verscheen in Diabc 1, 2017.