Samen met haar eeneiige tweelingzus Bregje won Noortje de Brouwer vorig jaar brons bij het synchroonzwemmen op de Olympische Spelen in Parijs. Hoe reageer je als je drie maanden voor de Olympische Spelen hoort dat je diabetes hebt?...
Samen met haar eeneiige tweelingzus Bregje won Noortje de Brouwer vorig jaar brons bij het synchroonzwemmen op de Olympische Spelen in Parijs. Hoe reageer je als je drie maanden voor de Olympische Spelen hoort dat je diabetes hebt?
Wil je meer weten over de basis van diabetes type 1? En leren van ervaringen van anderen? In de agenda vind je de eerstvolgende bijeenkomst. Online of op locatie.
“Ik leer nog steeds veel over mijn diabetes. Ik had niet verwacht dat zoveel dingen invloed hebben op mijn bloedglucosewaarden. Van 35 uur trainen in de week als voorbereiding op de Olympische Spelen, trainen we nu zo’n 20 uur per week en combineren we dat met onze afstudeerstages. Hoeveel ik train op een dag, heeft invloed op de komende 24 uur.
In een weekend bij mijn ouders had ik kramp in mijn benen en veel dorst. De volgende ochtend zei mijn zus tijdens de training: ‘Je staat hier levenloos.’ Mijn coach herkende de symptomen van haar moeder en stuurde me naar de sportarts. ’s Avonds ben ik met een waarde van 49,5 mmol/l in het ziekenhuis opgenomen. In eerste instantie voelde ik me opgelucht. Ik dacht: met medicijnen ben ik na een week weer de oude, maar diabetes type 1 heb je voor de rest van je leven.
‘Wat ik online opzocht? Of er andere topsporters waren met diabetes. Die zijn er. Toen dacht ik: als zij het kunnen, kan ik het ook’
Ik switchte meteen. Ik wist: als ik nu ga focussen op hoe vervelend dit is, gaat dat ten koste van mijn voorbereiding. Voor bijzaken had ik geen tijd. Ik heb wel wat gegoogeld, maar niet het hele internet afgezocht. Wat ik wel zocht? Of er andere topsporters waren met diabetes. Die zijn er. Toen dacht ik: als zij het kunnen, kan ik het ook.
2024 was een waanzinnig jaar. We wonnen zilver op de Wereldkampioenschappen, zijn toen ik net vijf weken diabetes had Europees kampioen geworden en uiteindelijk wonnen we brons op de Olympische Spelen. Verrassend.
Het EK was de laatste wedstrijd voor de Spelen en was meer een test om te kijken hoe mijn bloedglucosewaarden zouden reageren. Toen kreeg ik vertrouwen, ik dacht: ik had vast al een tijdje diabetes, dus misschien heb ik ook wel een zilveren medaille gezwommen op het WK terwijl ik diabetes had. Nu ik medicijnen heb, gaat het op de Olympische Spelen waarschijnlijk alleen nog maar beter.
Na de Spelen konden we het topsportleven even opzij zetten en gewoon mens zijn. Behalve ik, want nu moest ik 24/7 rekening houden met diabetes. Toen dacht ik voor het eerst: dit wil ik helemaal niet.
Maar er zijn nieuwe deuren voor me geopend. Mensen stuurden mij via social media berichtjes om te laten weten dat ze het stoer vonden dat ik mijn sensor gewoon liet zien. Daar heb ik geen moment bij nagedacht, in het zwembad kun je zoiets niet verbergen. oen ik er opmerkingen over kreeg, heb ik het zelf online gegooid. In heel korte tijd werd ik zelf een voorbeeld voor anderen. Dat doet me goed.”
Dit verhaal is gepubliceerd in Diabc 1, 2025.
Lees verder:
Voluit leven met diabetes. Dat is waar Diabetesvereniging Nederland voor staat. Samen zetten we ons in voor goede zorg en een beter leven voor alle mensen met diabetes.
Schrijf je in met je e-mailadres en ontvang nieuws en updates
Nieuwsbrief