Laura (39 jaar, woont in Halsteren, 32 jaar diabetes type 1, getrouwd met Sjors, moeder van acht-jarige Ubbe) is volledig afgekeurd wegens ‘maatschappelijke blindheid’.
Laura (39 jaar, woont in Halsteren, 32 jaar diabetes type 1, getrouwd met Sjors, moeder van acht-jarige Ubbe) is volledig afgekeurd wegens ‘maatschappelijke blindheid’. Ze deelt haar ervaringen met haar oogproblemen veroorzaakt door diabetes. “Op mijn 25e, in 2010, had ik opeens een zwarte vlek in mijn zicht. Een half jaar daarvoor was ik nog voor controle bij de oogarts geweest en was alles in orde, maar nu bleek het foute boel. Een stukje netvlies was afgestorven. Ik heb toen laserbehandelingen gekregen. Dat ging goed, tot een bloeding mijn netvlies lostrok en een oogoperatie nodig was.”
Tijdens onze webinars vertellen experts over de laatste ontwikkelingen op diabetesgebied.
“Mijn zicht was in die jaren nog 60 procent, dus ik kon mijn full-time baan als manager in een supermarkt nog prima doen. Maar begin 2018 verloor ik van de ene op de andere dag mijn zicht. Heel beangstigend was dat. Sindsdien zie ik nog maar 2 a 3 procent. Alsof ik door een wazige koker kijk, waarbij ik heel gevoelig ben voor licht. Medische onderzoeken wezen niets uit, buiten de diabetische retinopathie. Helaas is er niets aan te doen. Ik moest ermee leren omgaan.”
Toen in 2019 ons zoontje Ubbe ook diabetes bleek te hebben, stortte ik in
“Het eerste jaar bleef ik nog werken, maar dat hield ik niet vol. Toen in 2019 ons zoontje Ubbe ook diabetes bleek te hebben, stortte ik in. Ik belandde in de ziektewet en moest drie dagen in de week revalideren bij Visio. Ik kreeg een bril die bijna geen licht doorlaat en leerde met stok lopen. Dat vond ik ontzettend lastig. Ook had ik de energie niet om overal om hulp te vragen. Ik heb toen vijf jaar binnen gezeten.”
“Sinds maart van dit jaar heb ik gelukkig mijn hulphond Bisou. Eerst vond ik het moeilijk om op haar te vertrouwen, maar we hebben elkaar inmiddels goed leren kennen. Met haar hulp voelt het alsof ik de hele wereld weer aankan. Afgelopen zomer ben ik met Ubbe en Bisou met de trein naar Breda geweest. Dat had ik daarvoor nooit gedurfd.”
“Ondanks alles probeer ik positief te blijven. Ik kan in een hoekje zitten huilen, maar daar bereik ik niets mee. Wel maak ik me zorgen om Ubbe. Ik wil niet dat hij hetzelfde gaat meemaken als ik. Zijn suikers probeer ik zo goed mogelijk te managen. Zelf heb ik daar niet altijd genoeg aandacht aan besteed, zeker niet toen ik tiener was. Mijn advies aan jongeren is dan ook: het is lastig, maar probeer toch je best te doen.”
Credit tekst: Stefanie Rondags
Voluit leven met diabetes. Dat is waar Diabetesvereniging Nederland voor staat. Samen zetten we ons in voor goede zorg en een beter leven voor alle mensen met diabetes.