Samen met haar eeneiige tweelingzus Noortje won Bregje de Brouwer (25) vorig jaar brons bij het synchroonzwemmen op de Olympische Spelen in Parijs. Hoe reageer je als je zus, met wie je samen zwemt, drie maanden voor de...
Samen met haar eeneiige tweelingzus Noortje won Bregje de Brouwer (25) vorig jaar brons bij het synchroonzwemmen op de Olympische Spelen in Parijs. Hoe reageer je als je zus, met wie je samen zwemt, drie maanden voor de Olympische Spelen hoort dat ze diabetes heeft?
Word je graag wijzer over jouw diabetes? Lees je graag ervaringen van lotgenoten? Word lid en ontvang het blad 6x per jaar in de bus!
“Er stond maar één ding voorop en dat waren niet de Olympische Spelen. Dat was de gezondheid van Noortje. Geen moment heb ik gedacht: shit, daar gaan de Spelen. Familie is bij ons heel belangrijk.
Vier dagen voor de diagnose kon ze geen hap eten wegkrijgen zonder een slok water te drinken. Het was anders dan anders. Toen ging ik al wel een beetje googelen, en zei ik voor de grap: het lijkt wel diabetes, maar dat zal het vast niet zijn. De ochtend van de diagnose zag ik dat ze ineens een heel ingevallen gezicht had, daar schrokken we wel van. Toen we het aan de coach vertelden, is er direct actie ondernomen.”
“Noor krijgt de tegenslagen. Eerst een schouderblessure. Eerlijk gezegd dacht ik toen ook niet na over het synchroonzwemmen. Ik wil wel dat ze over tien jaar haar kindjes kan optillen en niet blijvend letsel overhoudt. Dan is zwemmen niet belangrijk, goed herstellen wel.
Als topsporter ben je gewend altijd een stap vooruit te denken, en te relativeren. Hoe ziet de aankomende periode eruit? Dat is eerst gezondheid en daarna de vervolgstappen in onze carrière; eerst wachten op bepaalde uitslagen, dan pas verder denken. Het belangrijkste was dat Noor zich met haar diabetes beter ging voelen.
Wat ik bewonder aan Noor is dat ze zoiets snel kan omschakelen naar iets positiefs. Ze zegt altijd: als ik ergens negatief naar kijk, worden mijn gedachten ook negatief en kom ik niet vooruit. Ze denkt stapsgewijs: Waar sta ik nu? Wat is mijn doel? Hoe kan ik daar komen? En in welke periode? Ik heb veel respect voor hoe ze dit aanpakt.”
“We zijn een eeneiige tweeling. Een van de eerste dingen die door onze hoofden gingen, was natuurlijk of ik het dan ook zou kunnen krijgen”
“Vooral in het begin heb ik meegedacht over koolhydraten en insuline en zaten we samen op de bank te puzzelen. Ze moest experimenteren, je krijgt geen handleiding van: bij 1 boterham moet je zoveel insuline spuiten. Haar lichaam moest nog ingesteld worden. Daar hebben we ook wel grapjes over gemaakt: zoveel insuline na de maaltijd, weer goed gedaan! En dan was het de dag erna weer helemaal anders.
Of als ze laag zit, niet in de stress raken, maar zeggen: nu mag je éindelijk weer snoepjes eten. Na een tijdje nam de kennis van diabetes en haar lichaam toe en werd dat samen puzzelen minder. Ze heeft zelf aangegeven: het is mijn ziekte. Ze wilde niet dat het ten koste ging van mijn prestaties. Ik help haar natuurlijk waar ik kan en als ze me nodig heeft.
Het is belangrijk dat we ons allebei gezond en fit voelen en daar ondersteunen we elkaar bij. Diabetes heeft mijn dagelijks leven niet op een negatieve manier veranderd. Ik ben net wat alerter en vraag wat vaker: hoe voel je je? Maar ik ken haar door en door en aan 1 woord heb ik voldoende. Er is veel openheid in onze samenwerking.”
“Noortje voelde zich wel schuldig. En ik dacht zelf: wanneer ben ik aan de beurt? Ik dacht ook: nu moet er wel echt iets moois voor terugkomen. Dat gebeurde. We wonnen brons op de Olympische Spelen!”
Geld inzamelen voor een beter leven met diabetes? Steun ons met een actie!
“We zijn een eeneiige tweeling. Een van de eerste dingen die door onze hoofden gingen, was natuurlijk of ik het dan ook zou kunnen krijgen. Een van de worst case scenario’s zou zijn als ik het bijvoorbeeld twee weken voor de Spelen zou krijgen. Mijn bloedglucosewaarden zijn in die periode ook wat vaker getest.
Inmiddels weet ik: ik heb een kans om diabetes te krijgen, omdat ik dezelfde genen heb als Noor, maar ik heb nog altijd meer kans om het niet te krijgen dan wel. Angst heb ik niet zo snel. Als het gebeurt, gebeurt het en ik heb er vertrouwen in dat het niet gaat gebeuren. Als het wel gebeurt, heb ik in ieder geval een goed voorbeeld aan Noor en weet ik welke stappen ik moet ondernemen.”
Voluit leven met diabetes. Dat is waar Diabetesvereniging Nederland voor staat. Samen zetten we ons in voor goede zorg en een beter leven voor alle mensen met diabetes.
Schrijf je in met je e-mailadres en ontvang nieuws en updates
Nieuwsbrief