Diagnose: hoe ik mijn diabetes ontdekte
Paul Jansen (44) weet jarenlang niet dat hij diabetes type LADA heeft. De diagnose werd bij toeval gesteld. Als gevolg daarvan heeft hij nu behoorlijke complicaties. “Wat vanzelf komt, gaat vanzelf weer over. Dat was mijn motto".
Met een zachte plof verdwijnt mijn laptoptas in de hoek van de gang. Vandaag ben ik druk bezig geweest met het trainen van nieuwe verkopers in de vestiging Emmen van Media Markt.
Genieten van het leven
Met een glas wijn nemen Maike en ik de dag door. Ik heb niet veel tijd, want het is woensdag. Rob en ik gaan aan de slag met een nieuwe muziekcompositie. Overmorgen is het alweer vrijdag en is de agenda tot en met zondag gevuld. Zo leef ik het liefste: drukte maken en gezelligheid opzoeken. Veel koken, proeven, kletsen, drinken en genieten.
Moe & buikpijn
Het volhouden van zo’n agenda ging de laatste maanden moeizamer. Ik was zó moe. Dat schreef ik toe aan de drukte op mijn werk en een druk sociaal leven. Steeds vaker moest ik bij afspraken verstek laten gaan, omdat ik er geen energie voor had. Ook kreeg ik steeds meer pijn in mijn buik. Ach ja, logisch toch, als je vaak onderweg bent en de hele dag trainingen geeft?
Er gingen totaal geen alarmbellen rinkelen
Geen alarmbellen
Ik was ook de koning van alles klein maken en als niet-belangrijk bestempelen. ‘Wat vanzelf komt, gaat vanzelf weer over’, was mijn motto. Er gingen totaal geen alarmbellen rinkelen door mijn vermoeidheid en de toenemende pijn. Ik glimlachte het weg. Maar toen werd het 26 oktober 2013.
Steeds meer pijn
In de avond stond een verlovingsfeestje op het programma. De toenemende pijn in mijn buik kon mij geheel niet in feeststemming krijgen. Maike greep resoluut in. “Zo kan het niet meer”, riep ze uit. Voor ik het wist werd ik in de auto gezet en reden we richting de huisartsenpost van het ziekenhuis in Ede.
‘Diabetes, ik?’
De dienstdoende arts hoorde het verhaal aan, voelde wat aan mijn buik en liet me plassen in een bakje. Ik mocht niet naar huis, ik werd direct opgenomen. Een acute blindedarmontsteking die met grote spoed verwijderd moest worden. De urine werd onderzocht en de huisarts zei verwijtend: “Waarom verwaarloos jij je diabetes?” Ik keek de man met grote ogen aan: “Diabetes, ik?”